కల-నిజం
మూసినా కనురెప్పల వెనుక స్వప్నం
జీవితంలో ఎన్నడూ చూడని అందమైన రంగులు చూపుతూ
తీరని కోర్కెలు తీర్చుతూ ఆనందడోలికల్లో ఊయలూగిస్తుంటే
పరవశాన జారిన ఒక్కో ఆనందబాష్పం ఓ మకరంద బిందువు
ఆ మకరందాన్నాస్వాదించేలోపే తట్టి లేపిందా వాస్తవం
నా ఆశల, ఊహల, భావాల, మాటల గొంతునొక్కి,
తెరచిన నా కనులకు సంద్రపు బిందువులనలంకరించి,
మౌనమనే రంగు నా పెదవులకద్ది.
నిజం! భావాలొలికే నా కన్నులు గానీ
పలికే నా పెదవులు గానీ ఎవరికవసరం?
భావ విహీనమైన నా మోము, అలంకృతమైన నా దేహం
చాలును కదా మరి వారికి.
*********
వీణ గారూ!
ReplyDeleteచాలా చాలా బాగున్నాయి ముగింపు వాక్యాలు...
నిజం! భావాలొలికే నా కన్నులు గానీ
పలికే నా పెదవులు గానీ ఎవరికవసరం?
భావ విహీనమైన నా మోము, అలంకృతమైన నా దేహం
చాలును కదా మరి వారికి.
అభినందనలు మీకు...
@శ్రీ
శ్రీ గారు ధన్యవాదాలు
Deleteవీణ గారూ, చక్కటి కవిత వాస్తవ ఆశల,ఊహల గొంతునొక్కటం.
ReplyDeleteనిజమే మౌనమనే రంగు పెదవులకు అద్దుకొంటే ఇతర భావాలతో పనేముంది.
చాలా బాగా రాశారు.
ఫాతిమా గారూ మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు
Deleteఆశలకు వాస్తవాలకు ఎప్పుడు దూరం ఉంటూనే ఉంటుంది.జీవితం అంతే!చాలా బాగా వ్రాసారు.
ReplyDeleteఅవును రవి శేఖర్ గారు ఆశలు ఊహలు ఎక్కువ సార్లు సమాంతర రేఖలుగానే మిగిలి పోతాయి ధన్యవాదాలు
Deleteఊహలు వాస్తవాలైతే ఇంతందంగా ఉండవనే అలా ఆశలై మనల్ని అలరాడిస్తాయేమో:-)
ReplyDeleteఅవును పద్మ గారు అందుకే చాల మంది ఊహలలోనే బ్రతికేస్తుంటారు:-)
ReplyDeleteచివరి ఆర్థ్రతా ఆ పదాలనంటిన తడి హత్తుకుంది వీణ గారూ..
ReplyDeleteవర్మ గారు నా బ్లాగ్ కు స్వాగతం మరియు మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు
ReplyDelete